Comeback

Niet enkel het verbod op het gebruik van DDT zorgde voor een definitieve comeback van de slechtvalk in Europa. Ook het ter beschikking stellen van geschikte broedgelegenheid onder de vorm van speciale nestkasten is mede verantwoordelijk voor het spectaculaire herstel van de Europese populatie. In ons land startte het ‘Fonds voor Instandhouding van Roofvogels’ (FIR) in 1994 met het plaatsen van nestkasten voor slechtvalken. Deze actie had een drieledig doel: 1. de soort als broedvogel in België terugbrengen; 2. een stabiele populatie opbouwen; 3. de soort (terug) naar de stad brengen. De eerste doelstelling van de actie werd al vlug verwezenlijkt.

In 1995, enkele maanden na het plaatsen van de eerste nestkast, werd een broedpoging opgetekend in Limburg, echter zonder resultaat. Het jaar nadien bracht een slechtvalkenpaar één jong groot in een nestkast op een koeltoren van de kerncentrale te Doel. Dankzij het plaatsen van extra nestkasten bleef de broedpopulatie van de slechtvalk gestaag groeien. Hierbij werden elk jaar weer nieuwe records opgetekend, zowel wat het aantal aanwezige broedparen als wat het aantal jongen betreft.

Het begon dus allemaal in 1996 toen een slechtvalkenpaar één jong grootbracht in Doel. Dit heuglijke feit deed zich voor in een nestkast die zich op tachtig meter hoog tegen de koeltorenwand bevindt. De kast werd spontaan in gebruik genomen door wilde vogels. In tegenstelling tot wat wel eens wordt beweerd, werden in het kader van het Belgische slechtvalkenproject geen in gevangenschap gekweekte vogels in de natuur geïntroduceerd. Het beschikbaar stellen van kunstmatige nestgelegenheid bleek voldoende om deze broedvogel opnieuw te mogen verwelkomen. Twintig jaar na het eerste broedgeval kunnen we stellen dat de slechtvalk het hier bijzonder goed doet.